​سازمان فضایی آمریکا(ناسا) تصویری از سیاره زحل منتشر کرده است که قمرهای این سیاره را در کنار این سیاره مشخص کرده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این تصویر از ترکیب 42 تصویری که فضاپیمای "کاسینی"(Cassini) در آخرین روزهای ماموریت خود در مدار این سیاره گرفته، تولید شده است.

طبق اعلام ناسا قمرهای "انسلادوس"(Enceladus)، "اپیمدیوس"(Epimetheus)، "ژانوس"(Janus)، "میماس"(Mimas)، "پاندورا"(Pandora) و "پرومته"(Prometheus) در این تصویر که از فاصله 1.1 میلیون کیلومتری زحل گرفته شده است، قابل مشاهده هستند.

زحل 52 قمر تایید شده دارد که بزرگترین آنها "تایتان"(Titan) است که البته در این تصویر دیده نمی‌شود.

این تصویر تنها دو روز پیش از پایان ماموریت کاسینی گرفته شده و برای اولین بار است که از سوی ناسا منتشر می‌شود.

 ماموریت کاسینی به مدت 13 سال در اطراف سیاره زحل و قمرهای آن در حال انجام بود و روز جمعه 24 شهریور سال جاری با برخورد این فضاپیما با جو این سیاره به پایان رسید.

نتایج ماموریت‌های چندین‌ساله این کاوشگر در اطراف زحل، دریچه‌های تازه‌ای را به روی محققان ناسا گشوده است.

شناسایی دقیق‌تر ساختار حلقه‌های زحل و همچنین قمرهای متعدد آن از جمله دستاوردهای این ماموریت بوده است.

در 13 سال گذشته کاسینی موفق به تصویربرداری و بررسی حلقه‌ها، قمرها و قطب‌های سیاره زحل شده است و توانسته است به دانشمندان در شناخت این سیاره زیبا و قمرهایش کمک فراوانی بکند. این ماموریت از یک زمستان در نیمکره شمالی زحل آغاز شده و حال که به پایان راه رسیده، فصل تابستان در این بخش از زحل آغاز شده است.

کشف نشانه‌هایی از آب و اقیانوس‌های زیرسطحی در قمر "انسلادوس"(Enceladus) یکی از دستاوردهای مهم کاسینی محسوب می‌شود.

انسلادوس ششمین قمر بزرگ زحل محسوب می‌شود که در طول ماموریت کاسینی بارها مورد بررسی قرار گرفته و پوشیده از یخ است و می‌تواند کاندید خوبی برای میزبانی از حیات فرا زمینی باشد.

محققان در بررسی‌های خود متوجه شدند تمام موارد مورد نیاز برای ایجاد حیات در این قمر وجود دارد.

محققان معتقدند اقیانوس زیرسطحی موجود در قمر انسلادوس تمام مواد مورد نیاز برای حیات موجودات زنده را دارد.

تحلیل شیمیایی این اقیانوس‌ها قویا حاکی از این است که بستر دریای انسلادوس حاوی فواره‌های آب داغ است. همین فواره‌ها در بستر اقیانوس‌های زمین محل رشد و نمو ارگانیسم هاست.

البته وجود این سیستم‌های هیدروترمال(گردش آب داغ) به خودی خود تضمین کننده وجود ارگانیسم‌ها در این قمر به قطر ۵۰۰ کیلومتر نیست و احتمال دارد محیط آن استریل باشد.

اما یافته‌های تازه دلیل قانع کننده ای برای بازگشت به این کره با ابزارهای پیشرفته فراهم می‌کند؛ ابزارهایی که بتوانند آب را برای یافتن شواهد زیستی بررسی کنند.

وجود هیدروژن در این قمر می‌تواند منبع انرژی برای ایجاد حیات میکروبی در این قمر باشد و محققان امیدوارند بتوانند نشانه‌هایی از وجود حیات میکروبی در آن را بیابند.