این قمر، نفرین شده است. مریخ یا همان سیاره سرخ، نامش از خدای جنگ رومی‌ها انتخاب شده. این سیاره، دو قمر کوچک دارد؛ فوبوس و دیموس. این نام‌ها هم در واقع یونانی هستند و نرجمه آنها می‌شود: ترس و وحشت.
منشأ پیدایش این قمرهای مریخی، ناشناخته است، اگرچه طبق بهترین فرضیه‌ای که تاکنون مطرح شده، این دو قمر، سیارک هایی بوده‌اند که گرفتار جاذبه سیاره مریخ شدند.
فوبوس با قطر حدوداً 25 کیلومتر، قمر بزرگتر است و در این تصویر موزائیکی با رنگ غیرواقعی (کاذب) واقعاً شبیه یک جسم سیارک مانند پردهانه است.
این تصویر توسط کاوشگر رباتیک وایکینگ 1 در سال 1978 گرفته شد.
طبق یکی از تحقیقات و بررسی های اخیر انجام شده درباره شیارهای بلند مشاهده شده روی قمر فوبوس، احتمالاً این شیارها به وسیله پایین آمدن تخته سنگ‌ها به وجود آمده‌اند؛ سنگ هایی که به خاطر برخورد بزرگی که دهانه بالا سمت چپ فوبوس (در تصویر) را شکل داده، به حرکت درآمدند.
نام این دهانه، "دهانه استیکنی" است.
قمر فوبوس در فاصله حدوداً 5800 کیلومتری سیاره مریخ به دور این سیاره می‌چرخد. این فاصله در مقایسه با فاصله کره ماه نسبت به زمین که 400000 کیلومتر است، بسیار فاصله کمی است.
نیروی کشندی ایجاد شده به وسیله مریخ، این قمر را به سمت خود می‌کشد. نتیجه این خواهد بود که حدوداً تا 50 میلیون سال آینده، درنهایت قمر فوبوس، در مدارش متلاشی خواهد شد و تکه هایش بر روی سطح سیاره مریخ فرود خواهند آمد.
البته تا قبل از آن موقع، اگر بخواهیم دقیقتر بگوییم، همین فردا، اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، سطح نشین رباتیک اینسایت ناسا بر روی سیاره مریخ فرود خواهد آمد و تحقیقاتش را بر روی ساختار داخلی این سیاره شروع خواهد کرد.
اعتبار تصویر:
Viking Project, JPL, NASA; Mosaic Processing: Edwin V. Bell II (NSSDC/Raytheon ITSS)
منبع: ناسا (NASA)