محققان دریافتند ذرات سیلیس و آهن نقش مهمی در تجمع اکسیژن در زمین در سال های ابتدایی شکل گیری حیات داشته اند.

به گزارش روز چهارشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، بر اساس این تحقیقات فعالیت فتوسنتز سیانوباکتری ها، اکسیژن محلول در اقیانوس های باستانی زمین را تامین کرده است، اما جلبک های سبزآبی بدون کمک ذرات آهن و سیلیس قادر به ادامه حیات در مجاورت پرتوهای ماوراء بنفش خورشید نبودند.

محققان با مدل سازی اثر پرتوهای ماوراء بنفش خورشید بر آب اقیانوس ها و سیانوباکتری ها دریافتند افزایش میزان ذرات آهن و سیلیس امکان تشکیل رسوبات آهن – سیلیس را فراهم کرده و این ذرات معلق سیانوباکتری ها را از تشعشعات مضر ماوراء بنفش محافظت می کردند.

وجود این سپر حفاظتی در دورانی که هنوز لایه ازن تشکیل نشده بود و زمین هیچ محافظی در برابر تشعشعات مضر نداشت، امری حیاتی بود. البته هنوز هم پرتوهای ماوراء بنفش رشد سیانوباکتری ها را محدود می کردند.

با وجود این که در این تحقیقات نحوه تجمع اکسیژن در اقیانوس ها مشخص شده است، هنوز نحوه افزایش حجم اکسیژن به میزانی که موجب تغییر شرایط جوی و اتمسفر زمین شود، مشخص نشده است.

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.