نتایج مطالعه‌ای جدید و بین‌المللی که با هدایت محققان استرالیایی انجام شده، می‌تواند به پیش‌بینی تغییر در اکوسیستم‌های آبسنگ کم‌عمق جهان درنتیجه گرم شدن آب‌ها بینجامد.

به گزارش ایسنا؛ یک تیم پژوهشی به رهبری موسسه مطالعات دریایی و جنوبگان استرالیا(IMAS) با استفاده از داده‌های گردآوری‌ شده،  دریافته که تعداد کل ماهیان و بی‌مهرگان بزرگ ساکن در آب‌ها، از مناطق گرمسیری تا عرض‌های جغرافیایی قطبی تغییرات اندکی دارد.

با این‌ حال، تعداد ماهی‌ها در مناطق گرمسیر بسیار زیاد است اما با نزدیک شدن به عرض‌های جغرافیایی سردتر کاهش می‌یابد. درحالی‌که بی‌مهرگان بزرگ، این الگوها را در جهت مخالف متعادل می‌سازند.

پروفسور "گراهام ادگار" ازIMAS ، نویسنده اصلی مقاله و بنیانگذار پروژه پیمایش زیستی آبسنگ می‌گوید: این شکل از توزیع، به‌ احتمال‌ زیاد با گرم‌تر شدن آبها و اثرات این پدیده بر شبکه‌های غذایی، اکوسیستم‌ها و صیدگاه‌ها در سراسر دنیا تغییر خواهد یافت.

اثرات تغییر اقلیم بر زندگی دریایی به‌شدت در میان مناطق جغرافیایی متفاوت است. «گرمسیرسازی» زندگی دریایی در جنوب شرقی استرالیا و تاسمانی هم‌اکنون در حال انجام شدن است، اما اثراتی مشابه تاکنون در نیوزیلند شناسایی نشده است.

بررسی‌های قبلی نشان داده که تغییر اقلیم در نتیجه افزایش درجات حرارت، اثری مستقیم بر طیف گسترده‌ای از گونه‌ها خواهد داشت.

داده‌های گردآوری‌شده توسط غواصان پروژه پیمایش زیستی آبسنگ در طول نخستین پیمایش سیستماتیک جهانی حیات دریایی، نشان می‌دهد که این پایان داستان نیست.

به گفته "ادگار": «ما دریافتیم که حضور محلی و فراوانی یک گونه نه‌تنها بیانگر نیاز آن به درجات حرارت و شرایط محیطی خاص است، بلکه تعاملات اکولوژیکی آن را نیز نشان می‌دهد. هنگامی‌که ماهی‌ها محدوده زیستی خود را به  فراسوی استوا با آب‌های در حال گرم شدن گسترش می‌دهند، مزیت آن‌ها به‌عنوان شکارچی بر فراوانی و تنوع بی‌مهرگان بزرگ متحرک اثرگذار است. همچنین تغییرات وسیع ایجاد شده به‌ احتمال فراوان در سطح اکوسیستم گسترش‌ یافته و فعالیت‌های انسانی نظیر صید را تحت تأثیر قرار می‌دهند».

پروفسور ادگار ادامه می‌دهد: «نظارت مداوم بر زندگی دریایی در سطوح محلی و منطقه‌ای جهت تشخیص زودهنگام این تغییرات، امری ضروری است. این امر منجر به احداث صیدگاه‌های سازگار و مدیریت حفاظتی آن‌ها شده و اثرات اجتماعی و اقتصادی پدیده گرمایش را به حداقل می‌رساند.

نظارت بر گونه‌های موجود در جوامع آبسنگی کم‌عمق در مقیاس‌های ملی، تنها با پشتیبانی شهروندان و دانشمندانی نظیر غواصان پروژه پیمایش زیستی آبسنگ که داده‌های این مطالعه را در اختیار ما قرار دادند، امکان‌پذیر است».

داده‌های این پروژه در حال حاضر شامل اطلاعاتی در مورد ۴۰۰۰ گونه در ۵۰ کشور است که امکان درک بهتر چگونگی و چرایی توزیع گونه‌ها را فراهم آورده و درعین‌حال نوعی مکانیسم هشدار زودهنگام را برای تغییرات ناشی از اقلیم ایجاد می‌کند.