به گزارش ایسنا به نقل از ناسا، اینترنت روی زمین نمی‌تواند برای فضاپیمایی در فاصله میلیون‌ها کیلومتری کار کند و باید همه نودها(Node) یا نقاط ارتباطی روی یک شبکه بطور همزمان برای ارسال اطلاعات به تیم زمینی فعال شوند.

از آنجایی که این کار به دلیل عوامل مختلفی مانند فضاپیما و تابش که می‌توانند ارتباط را مختل کنند، همیشه ممکن نیست، زمان زیادی طول می‌کشد تا داده‌ها به زمین برگردند. در بدترین موارد، برخی داده‌ها در طول مسیر گم می‌شوند.

فناوری جدید موسوم به "شبکه تحمل تاخیر / اختلال" (DTN) این مشکلات را از بین می برد.

این فناوری از یک تکنیک "ذخیره و ارسال" برای فرستادن اطلاعات به فضاپیمای دیگر یا به ناسا استفاده  می‌کند. سیستم DTN می‌تواند بسته‌های جزئی از اطلاعات را در نقاط ارتباط ذخیره کرده و سپس آن‌ها در زمان در دسترس قرار گرفتن نود بعدی ارسال کند.

فناوری مذکور نیاز ندارد که همه نودها بطور همزمان فعال شوند و  این مساله می‌تواند بطور چشمگیری زمان مورد نیاز برای انتقال داده به گیرنده را کاهش دهد.

ناسا برای چند سال به آزمایش DTN مشغول بوده، اما این اولین موضع گیری بزرگ آن است. اگرچه ایستگاه فضایی مشکل چندانی در ارسال اطلاعات به ناسا ندارد،‌ اما این تکنیک بطور خاص در آینده سودمند خواهد بود که در آن زمان، کاوشگرهای بیشتری در منظومه شمسی به اکتشاف پرداخته و فضاپیماها به مناطق دورتر ارسال می‌شوند.