فضایی

تصویری که مشاهده می‌کنید، نمای به وجود آمده بعد از پرتاب موشک فالکون 9 بعد از غروب خورشید نیست، بلکه سحابی چشم گربه یا ان‌جی‌سی 6543 است؛ یکی از شناخته شده ترین سحابی های سیاره‌نما که در آسمان وجود دارد.

مسیه 15 یا ام15، یک توده عظیم از بیش از 100000 ستاره است.

سیاره مشتری در طیف فرابنفش کمی متفاوت به نظر می‌رسد.

این یکی از تصاویر اخیر گرفته شده از یک سحابی سیاره‌نما به وسیله تلسکوپ فضایی هابل نیست، بلکه ابری از گاز و گرد و خاک بلند شده در ساحل غربی آمریکا در تاریخ 7 اکتبر (15 مهر) است.

پرتاب موشک فالکون 9 شرکت اسپیس ایکس بعد از غروب خورشید روز 7 اکتبر (15 مهر)، بینندگان سراسر ساحل غربی آمریکا را شگف زده کرد.

بسیاری از کهکشان های مارپیچی، میله‌ای را در مرکز خود دارند. حتی در مورد کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود که یک میله مرکزی ساده داشته باشد.

حتی جواهرات هم این‌چنین درخشندگی ندارند، تنها ستارگان هستند که اینگونه می‌درخشند.

در سال 1950، فصل جدیدی از پروازهای فضایی با پرتاب اوّلین موشک از دماغه کاناورال واقع در فلوریدای آمریکا آغاز شد. این موشک، بامپر وی-2 نام داشت.

چرا این ستاره نوترونی از مرکز، فاصله گرفته است؟

در آسمان شب این فصل، چه چیزهایی را می‌توانید مشاهده کنید؟