آیا ما در جهان تنها هستیم؟ برای جواب دادن به این سوال ستاره شناسان راه های مختلفی را در این دهه ی اخیر برای یافتن سیارات قابل سکونت و سیگنال های خارجی امتحان کرده اند.
اولین قسمت یعنی تلاش برای یافتن سیارات خارجی بسیار موفق آمیز بوده است و تاکنون 2000 سیاره شبه زمینی کشف شده است ولی قسمت دوم یعنی برای سیگنال های خارجی هنوز به نتیجه خاصی نرسیده اند.
دانشمندان در موسسه ماکس پلانک در آلمان و دانشگاه مک مستر در کانادا معتقند که تحقیقات باید بهینه سازی شوند. آنان پیشنهاد کردند که تحقیقات آینده باید بر روی قسمتی از آسمان انجام شود که شامل حرکت سالانه زمین در مقابل خورشید می شود. به این دلیل که در این نواحی امکان دریافت سیگنال های بیگانگان بیشتر است. این استراتژی از این جهت بهتر است که دیگر لازم نیست در کل کهکشان به دنبال این سیگنال ها باشیم.
آن گاه در این روش اطلاعات که بدست می آید خیلی کمتر از اطلاعاتی است که اگر می خواستیم کل فضا را برای یافتن این موجودات بگردیم پس در این روش اطلاعات کمتری نیاز به بررسی دارد. هم چنین نکته مهم این روش آن است که احتمال این که فضایی ها به ما نزدیک شده باشند و ما را مشاهده کرده باشند در این محدوده بیشتر می باشد.
وقتی یک سیاره از مقابل ستاره اش می گذرد باعث ایجاد یک وقفه کوچک در نور ستاره می شود که در اصلاح به آن گذر می گویند. این گذر قابل اندازه گیری است و به اندازه سیاره و میزان حساس بودن دستگاه بستگی دارد. این محدوده تقریبا 2 هزارم کل فضا می باشد که زمان کمتری از دانشمندانی که در حال بررسی وجود فضاییانی هستند که سیاره ما را زیرنظر دارند، می گیرد.
هر چه ستاره ای بزرگتر باشد عمرش کمتر است. دانشمندان ستارگانی را پیدا کردند که وضعیت خوبی در فضا دارند و هم چنین 82 ستاره شبه خورشیدی پیدا کردند که ممکن ایت سیاراتی داشته باشند که شرایط مناسبی از لحاظ فاصله از خورشیدشان داشته باشند، فاصله معیار مهمی است چون اگر کم باشد سیاره بسیار گرم خواهد بود و اگر بسیار دور باشد از ستاره بسیار سرد خواهد بود.
اما دانشمندان هنوز همه ستارگان کهکشان راه شیری را کشف نکرده اند. هلر و همکار کانادایی اش راف پودریتز در پروژه ای کره ای آسمانی را به صورت تراکم ستاره ای در کهکشان ما مدل سازی کردند و پیش بینی کردند علاوه بر 82 سیاره، 100،000 ستاره دیگر نیز که ممکن است در سیارات آنان حیات مانند زمین شکل گرفته باشد و الان در حال مشاهده ما باشند.
بخشی از این سیارات ممکن است با ماموریت فضاپیمای افلاطون (برنامه ریزی شده توسط آژانس فضایی اروپا برای) در سال 2024 مشاهده شوند. رنه هلر نیز در این ماموریت همکاری می کند. هدف افلاطون کشف سیاره های کوچک که برخی از آنها احتمالا مانند زمین باشند، در اطراف ستاره های پرنور است.
کانال : @parssky_com