در روز ۹ مارس ۲۰۱۶، با کامل شدن گام خورشیدگرفتگی، طیف دیدنی (مریی) خورشید هم در یک آن از جذبی به گسیلشی (نشری) تغییر پیدا کرد.

این لحظه ی کوتاه و زودگذر به کمک لنز تله فوتو و یک توری پراش و نیز زمان بندی مناسب، از آسمان صاف و بی ابر جزیره ی ترنیت اندونزی به تصویر کشیده شد.

طیفی که ما از خورشید می بینیم، به طور عمده طیف جذبی است که از نورسپهر آن دریافت می شود (نورسپهر یا شیدسپهر یا فوتوسفر همان بخش نمایان خورشید است)، ولی به هنگام خورشیدگرفتگی که ماه سرتاسر نورسپهر را می پوشاند، این طیف هم ناپدید می شود و به جایش طیفی گسیلشی می‌بینیم که به نام "طیف درخشی" یا "بیناب درخشی" نامیده می شود.

در سمت راستِ این تصویر، باقیمانده ی طیف خورشید به هنگام گرفتگیِ کامل را می بینیم که به کمک توری پراش به رنگ های سازنده اش بخش شده. در واقع آنچه در سمت راست تصویر دیده می شود، عکس های خورشیدگرفتگی در تک تک طول موج های نوری را نشان می دهد که توسط اتم های موجود در کمان نازکِ فام‌سپهر خورشید (کروموسفر) و همچنین از یک زبانه ی بزرگ که از لبه ی بالایی خورشید بیرون زده گسیلیده شده.

پرنورترین تصویرها که در حقیقت از آنِ نیرومندترین خطوط گسیلشی فام‌سپهری هستند، از اتم های هیدروژن گسیل شده و رنگ سرخ هیدروژن آلفا را در سمت راست، و رنگ آبی هیدروژن بتا را در سمت چپ پدید آورده اند.

در میان این دو، تابش روشنِ زردفامی را می بینیم که از اتم های هلیوم تابیده، عنصری که نخستین بار در طیف درخشی خورشید یافته شد.