برای برخی این سوال پیدا می‌شود که زندگی در مدار زمین و شرایط بسیار دشوار آن بویژه زندگی در میان اتاقکی آهنی با آن همه ماشین و دستگاه روحیه انسان را خراب نمی‌کند و از او موجودی خشن نمی‌سازد؟

به گزارش ایسنا، بر عکس تصور بسیاری پاسخ این سوال نه تنها منفی است بلکه ثابت شده در بیشترین کیهان نوردان و شاید بتوان گفت در همه آنها تغییر و تحولات عجیبی بوجود می‌آورد که نشانگر تلطیف روحیه است اما نمی‌شود دلیل آن را تشریح کرد. مثلا "الکساندر بالاندین" می‌گوید من قبل از سفر به فضا به طبیعت کمتر علاقمند بودم. از شهرها و نشانه‌های توسعه صنعتی خوشم می‌آمد. به یاد ندارم که تمایلی به شعر و هنر داشته باشم. اما در زمان سفرم به مجتمع مداری میر، رفته رفته متوجه تغییری در روحیه‌ام شدم. دیدم دوست دارم نقاشی بکشم و شعر بگویم. جالب آنکه توانایی این کار را هم در خودم یافتم. من در اوقات فراغتم شروع کردم به کشیدن نقاشی و گفتن شعر. گرچه هنوز آنها را چاپ نکرده ام اما این مجموعه برایم بسیار عزیز است.

در بازگشت به زمین متوجه شدم بر روی این سرزمین مادری، چیزهای زیبا و جالبی وجود دارد که من قبل از سفر آنها را نمی‌دیدم. من امروز وقتی به جنگل و صحرا می‌روم خیلی دقت می‌کنم که گلی را لگد نکنم. درختان، رودخانه‌ها، گل‌ها و پروانه‌ها برایم زیبایی عجیبی پیدا کرده‌اند که قبلا آن را نمی‌دیدم. همان طور که گفتم تقریبا همه دوستانی که من می‌شناسم بعد از  سفر به فضا تغییر روحیه پیدا کرده‌اند و نگاهشان به زندگی عوض شده است.

"گرمان تیتف", دومین فضانورد جهان و جوانترین انسانی که تاکنون به فضا رفته است معتقد بود اگر ما می‌خواهیم جهانی آرام و آباد داشته باشیم باید رهبران جهان را به فضا بفرستیم چون از آن بالا خواهند دید این خانه ما چقدر شکننده است.

"آندریوشنکو" می‌گوید: فضانوردان بیش از بسیاری از مشاغل به بشریت فکر می‌کنند. آنها بدبختی‌ها و مشکلاتی را که در زمین وجود دارد بیشتر از دیگران حس می‌کنند و از وجود این مسایل در تشویش هستند زیرا برخلاف تصور بسیاری، احساساتی تر هستند و به زمین و مردمش با عشق می‌نگرند.

"انوشه انصاری" می‌گوید: وقتی از درون ایستگاه فضایی به جهان لایتناهی نگاه می‌کنید، واقعا زیباست. زمین سیاره‌ای ‏سراسر صلح، به دور از جنگ و درگیری‌های قومی، نژادی و مذهبی به نظر می‌رسد. سرشار از انرژی ‏مثبت.

"پاول پاپویچ" ششمین انسانی که در مدار زمین بر گرد این سیاره چرخید می‌گفت: حتی خشن‌ترین انسانها هم بعد از دیدن سیاره زمین از آن ارتفاع قلبی نرم پیدا می‌کنند گرچه با ارزش‌ترین چیز زمین یعنی انسانها از آن مسافت قابل رویت نیستند اما همان زیبایی‌های زمینی مثل دریاها، کوهها و خشکی‌ها هر یک به تنهایی می‌تواند آرامشی درونی به انسان ببخشد.