محققان در مطالعه اخیرشان مدعی
شدند که یک سیاره فراخورشیدی موسوم به "راس 128 بی" که به دور یک ستاره
کوتوله سرخ میچرخد، میتواند مکان نسبتا مناسبی برای حیات باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، محققان بر این باورند که سیاره فراخورشیدی "راس 128 بی" (Ross 128 b) شرایطی دارد که بنابر آنها میتواند مکان نسبتا مناسبی برای حیات باشد.
"راس 128 بی"، یک سیاره فراخورشیدی هم اندازه زمین است و
نزدیکترین سیاره فراخورشیدی به خورشید نیز محسوب میشود. این سیاره
فراخورشیدی به دور یک ستاره کوچک کوتوله سرخ میچرخد.
"دیگو سوتو" (Diogo Souto) از
"رصدخانه ملی" بزریل و همکارانش دریافتهاند که این سیاره فراخورشیدی نیز
همانند زمین به احتمال زیاد سنگی و دمای آن معتدل است و به طور بالقوه ممکن
است آب نیز روی سطح آن وجود داشته باشد.
به همین منظور محققان در این مطالعه به بررسی ترکیب شیمیایی ستاره میزبان این سیاره فراخورشیدی پرداختند.
آنها دریافتند در ابتدا ستارگان توسط قرصهای پیش ستارهای
احاطه شده بودند و بعد از مدتی به سیارات تبدیل شدهاند. ترکیب این ستاره
بر عناصر قرص پیش ستارهای تاثیر میگذارد و بنابراین بر ساختار و ترکیب
اصلی این سیاره نیز تاثیر میگذارد.
محققان توانستند مشخص کنند که این ستاره دارای آهن، منیزیم، اکسیژن، آلومینیوم، کلسیم، کربن، پتاسیم و تیتانیوم فراوان است.
محققان همچنین توانستند با استفاده از سطوح آهن و منیزیم این سیاره، نسبت جرمی لایههای هسته و گوشته "راس 128 بی" را تخمین بزنند.
محققان گفتند سیاراتی که دارای شعاعی 1.7 برابر بزرگتر از
شعاع زمین هستند، تمایل دارند تا یک پوشش گازی داشته باشند، که شانس آنها
را برای حیات محدود میکند درحالیکه سیارات با شعاع کوچکتر همانند راس 128
بی تمایل دارند سطوح سنگی داشته باشند.
مدل سازی شعاع جرم راس 128 بی نشان میدهد که این سیاره زیر
منحنی ترکیب سنگ خالص قرار گرفته است و این به آن معناست که در ترکیب آن
مخلوطی از سنگ و آهن با مقدار نسبی از آهن و منیزیم نیز وجود دارد.
محققان دریافتند که درجه حرارت در نزدیکی سطح ستاره میزبان این سیاره حدود 3000 درجه سانتیگراد است.
همچنین محققان توانستند میزان انرژی که راس 128 بی دریافت
میکند را با استفاده از شعاع این سیاره فراخورشیدی و فاصله مداری
ستارهاش محاسبه کنند.
سوتو در انتها افزود: این مطالعه نشان داد که راس 128 بی نزدیکترین سیاره در همسایگی زمین است که میتواند قابل سکونت باشد.
این مطالعه در مجله " Astrophysical Journal Letters " منتشر شد.