در قلب سحابی غول آسای رتیل، حباب های بزرگی از گازهای پرانرژی، رشته های بلندی از گرد و غبار تاریک و ستاره های پرجرم غیرعادی قرار گرفته است.

در مرکز این قلب، نقطه‌ای حاصل از تجمع ستارگان وجود دارد؛ ستارگانی بسیار چگال که زمانی تصور می‌شد که اینها همه یک ستاره هستند. این خوشه ستاره‌ای که با عنوان آر 136 (R136) یا ان‌جی‌سی 2070 (NGC 2070) نامگذاری شده است، درست بالای مرکز این تصویر قرار گرفته و خانه‌ای برای تعداد زیادی از ستارگان جوان و داغ است.

نور پرانرژی که از این ستارگان خارج می‌شود، به یونیزه کردن گاز سحابی، ادامه می‌دهد درحالیکه ذرات پرانرژی آنها به حباب ها فشار می‌آورند (مانند وزیدن باد به آنها)؛ وجود رشته های پیچیده را می‌توان با همین دلیل، توضیح داد.

این تصویر رنگ نمایشی، ترکیبی دیجیتالی از تصاویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فناوری جدید است؛ تلسکوپ فضایی هابل متعلق به ناسا و آژانس فضایی اروپا و تلسکوپ فناوری جدید که در زمین قرار دارد، متعلق به رصدخانه جنوبی اروپا است.

این تصویر، اطلاعات فوق العاده‌ای از مرکز پرتلاطم این سحابی موجود در ابر ماژلانی بزرگ را نمایش می‌دهد.

سحابی رتیل که همچنین با نام ماهی زرین 30 (30 Doradus) شناخته می‌شود، یکی از بزرگترین نواحی شکل گیری ستارگان است که تاکنون شناخته‌ایم و اشکال ستاره‌ای غیرعادی و مختلفی را هر چند میلیون سال، به وجود می‌آورد.