ناسا، روز دوشنبه 21 مه 2018،
نخستین تاسواره مجهز به رادار خود را به همراه دو تاسواره دیگر، به ایستگاه
فضایی بین‌المللی پرتاب می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ،
آخرین فضاپیمای بدون سرنشین ناسا موسوم به "سیگنوس"(Cygnus)، روز دوشنبه
به "ایستگاه فضایی بین‌المللی"(ISS)، پرتاب می‌شود. آزمایش‌ها و تجهیزات
معمول این فضاپیما، سه تاسواره از جمله نخستین تاسواره مجهز به رادار را
شامل می‌شود. این ماهواره‌های مینیاتوری که به اندازه سه جعبه غلات هستند و
وزن هرکدام تنها به 11.8 کیلوگرم می‌رسد، برای نشان دادن فناوری‌های جدید
در مدار، مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
این سه تاسواره که در تاریخ 21 مه 2018 از " تأسیسات پروازی ولوپس"(WFF)
ناسا در ویرجینیا، پرتاب می‌شوند، از فضاپیمای بدون سرنشین جدا و سپس، در
مدار پایین زمین مستقر خواهند شد.
تاسواره‌ها از زمان معرفی به عنوان پلت‌فرمی برای آموزش مهندسان آینده،
راه زیادی را پیموده‌اند. امروزه، تاسواره‌ها، برای ردیابی کشتی‌ها،
گردآوری داده‌های مدار پایین زمین و حتی در طول سفر به مریخ مورد استفاده
قرار می‌گیرند.
RainCube
یکی از این سه تاسواره، "رین‌کیوب"(RainCube)، نخستین ماهواره در اندازه
خود و مجهز به سیستم فعال رادار است. این ماهواره، از یک آنتن حدودا 50
سانتی‌متری استفاده می‌کند و عملکرد آن، در فرکانس بالا صورت می‌گیرد. به
گفته ناسا، این توانایی رین‌کیوب، امکان افزایش انتقال توصیفی داده را در
مسافت‌های بسیار طولانی فراهم می‌سازد.
پروژه "اعتبارسنجی فناوری‌های علوم زمینی در فضا" (InVEST) که توسط
"دفتر فناوری علوم زمینی" (ESTO) ناسا اجرا می‌شود، یک آزمایش طراحی شده
است که نشان می‌دهد تاسواره‌ها می‌توانند به خوبی ماهواره‌های معمولی
بزرگتر، آب و هوای زمین را بررسی کنند اما این کار را سریع‌تر، کم‌هزینه‌تر
و با انعطاف‌پذیری موثرتر انجام می‌دهند.
"اوا پرال" (Eva Peral)، پژوهشگر ارشد رین‌کیوب از " آزمایشگاه پیش‌رانش
جت" (JPL) در کالیفرنیا، می‌گوید: مجموعه رادارهای رین‌کیوب، قابلیت
مشاهده ساختار درونی سیستم‌های آب و هوایی را دارند زیرا براساس فرآیندهای
مورد نیاز برای بهتر مشخص کردن آب و هوا و مدل‌های پیش‌بینی اقلیمی، تکامل
می‌یابند.
CubeRRT
دومین تاسواره، "کیوب‌آرآرتی"(CubeRRT)، برای آزمایش روش‌های جدید بهبود
مجموعه داده‌ها در فضا، طراحی شده است. به گفته ناسا، "تداخل
الکترومغناطیسی"(RFI)، به مشکلی برای رادیومترهای ریزموج مبتنی بر فضا که
برای بررسی رطوبت خاک، هواشناسی، اقلیم و دیگر پدیده‌های زمینی مورد
استفاده قرار می‌گیرند، تبدیل شده است.
به منظور غلبه بر تداخل ایجاد شده با تلفن‌های همراه، رادیو و تلویزیون،
از این تاسواره، برای ارائه روش‌های کنار آمدن با تداخل الکترومغناطیسی
استفاده می‌شود که مجموعه بزرگی از داده‌ها را برای تصفیه داده‌های معیوب
تداخل الکترومغناطیسی در بر می‌گیرند. پژوهشگران امیدوارند سیستم‌های جدید
کیوب‌آرآرتی، قابلیت تشخیص تداخل الکترومغناطیسی و تصفیه داده‌های معیوب را
در زمان واقعی و هنگامی که فضاپیما هنوز خارج از زمین است، داشته باشند.
TEMPEST-D
سومین تاسواره موسوم به "تمپست- د" (TEMPEST-D)، براساس فناوری‌های جدید
تقویت کننده که برای بررسی فرآیندهای شکل‌گیری ابر، گسترش طوفان و تعیین
زمان آغاز بارش باران مورد استفاده قرار می‌گیرند، یک فرکانس رادیویی جدید
را نشان می‌دهد. ممکن است این تاسواره، با استفاده از مانورهایی برای تغییر
موقعیت و ارتفاع، بتواند به این هدف برسد و بررسی‌ها را سریع‌تر از
ماهواره‌های معمولی که تنها هر سه ساعت یک بار، قادر به دیدن دوباره سیستم
طوفان هستند، انجام دهد.
"استیون رایزینگ" (Steven Reising)، از "دانشگاه ایالتی کلرادو" (CSU)
می‌گوید: شاید ما با استفاده از تاسواره‌هایی مانند تمپست- د، بتوانیم برای
دیدن چگونگی گسترش یک طوفان، نمونه‌های زمانی را در هر پنج یا ده دقیقه
بررسی کنیم.