گمانه زنی های زیادی درباره مرگ خورشید شده است، تازه ترین پیش بینی محققان در این زمینه حاکی از پایانی شگرف و تبدیل شدن خورشید به یک سحابی سیاره ای است.

به گزارش روز سه شنبه گروه علمی ایرنا از روزنامه ایندیپندنت، نتایج یک مطالعه که توسط یک گروه بین المللی از ستاره شناسان انجام شده است، نشان می دهد که خورشید پس از مرگ هاله ای درخشان و پابرجا به جا می گذارد که به رغم اندازه کوچک آن از فاصله چند سال نوری قابل رویت خواهد بود.

محققان به اندازه زیادی توافق دارند که مرگ خورشید ما تقریبا حدود 10 میلیارد سال نوری دیگر اتفاق می افتد اما در زمینه اتفاقاتی که بعد از این حادثه رخ می دهد، اتفاق نظر ندارند.

از هر 10 ستاره، 9 ستاره در زمان مرگ خود یک سحابی سیاره ای تشکیل می دهند ؛ سحابی سیاره ای (planetary nebula) از گاز و پلاسما تشکیل شده‌ است و پس از مرگ ستارگان به وجود می‌ آیند.

مدل های ریاضی پیش از این نشان داده اند که جرم ستاره بومی ما (خورشید) برای ایجاد یک سحابی قابل رویت بسیار کم و لازم است که دو برابر اندازه فعلی بزرگی داشته باشد تا بتواند هر گونه اثر قابل رویتی برجای گذارد.

اما اکنون گروهی از ستاره شناسان بین المللی متوجه شده اند که ستاره های کم جرم مانند خورشید ما به واقع با حرارتی سه برابر بیشتر می سوزند و در قیاس با آنچه پیش بینی شده است، درخشان ترند.

بر این اساس، این مطالعه که در مجله Nature Astronomy منتشر شده است، نشان می دهد که خورشید ما به اندازه کافی بزرگ است تا به حیات خود در سبک سحابی خاتمه دهد.

محققان گفتند، مدل داده ای جدیدی که آنها ابداع کرده اند، توضیح می دهد که چرا نمونه های زیادی از سحابی های درخشان به جا مانده از ستارگان بسیار کم جرم قابل مشاهده هستند؛ موضوعی که 25 سال گذشته مورد اختلاف بود.

این مدل نشان می دهد که پس از زوال پوسته ستاره، هسته ستاره سه برابر سریع تر از مدل های قدیمی تر می سوزد که این موضوع تشکیل یک سحابی درخشان را بسیار محتمل تر می سازد.

بر اساس این مدل تازه ابداع شده، ستاره ای که تنها کسری از خورشید ما کوچکتر است سحابی بسیار کم نوری تشکیل می دهد که قابل رویت نیست.