تا کجا را می‌توانید مشاهده کنید؟

تمام چیزهایی که می‌بینید و تمام چیزهایی که شما ممکن بود ببینید، با فرض اینکه چشم شما بتواند تمام تابش های اطراف را شناسایی کند، به آن جهان قابل مشاهده می‌گویند.

در نور مرئی، دورترین چیزی که می‌توانیم ببینیم از پس زمینه کیهانی می‌آید، زمانی در حدود 13.8 میلیارد سال پیش، هنگامیکه در جهان، موادی شبیه مه انبوه بود. برخی از نوترینوها و امواج گرانشی که در اطراف ما هستند، از جایی حتی دورتر می‌آیند اما انسان‌ها فعلاً تکنولوژی تشخیص این موضوعات را ندارند.

این تصویر، جهان قابل مشاهده را در مقیاسی که هرچه بالاتر می‌رود، فشرده‌تر می‌شود، نشان می‌دهد. در مرکز آن، زمین و خورشید را می‌بینیم که منظومه شمسی، ستارگان نزدیک، کهکشان های نزدیک، کهکشان های دور، رشته هایی از مواد تازه متولد شده و پس زمینه کیهانی، دور تا دور آنها قرار گرفته‌اند.

معمولاً کیهان شناسان بر این فرض هستند که جهان قابل مشاهده ما، تنها قسمت نزدیکی از یک جای بزرگتری است که با نام جهان (یونیورس) شناخته می‌شود؛ جاییکه قوانین فیزیکی یکسانی در همه جای آن وجود دارد.

البته طرز تفکری دیگر هم وجود دارد که می‌گوید جهان ما، تنها قسمتی از از یک چند جهان (مولتی ورس) بزرگتر است؛ جاییکه ثابت های فیزیکی متفاوت و در نتیجه قوانین فیزیکی متفاوتی وجود دارد.