یک دانشمند آمریکایی، با نظر جدید خود در مورد ضخامت پوسته عطارد، نظریات پیشین را نقض کرده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، عطارد، سریع و نزدیک به خورشید است و همین امر سفر انسان به این جهان سنگی را با چالش مواجه می‌کند.

تاکنون تنها یک کاوشگر توانسته است در اطراف این سیاره بچرخد و داده‌های کافی را برای اطلاع از ترکیب شیمیایی و چشم‌انداز آن ارائه دهد. پس از پایان یافتن ماموریت این کاوشگر در سال 2015، دانشمندان سیاره‌شناسی، ضخامت پوسته عطارد را در حدود 22 مایل تخمین زدند. اما یکی از دانشمندان "دانشگاه ایالتی آریزونا"(UA) در آمریکا، با این موضوع مخالف است.

"مایکل سوری"(Michael Sori)، دانشمند متخصص "آزمایشگاه مطالعات ماه و سیارات"(LPL)، با استفاده از آخرین فرمول‌های ریاضی تخمین می‌زند که ضخامت پوسته عطارد، 16 مایل و چگال‌تر از آلومینیوم است. مقاله او با عنوان "پوسته نازک و ضخیم عطارد"(A Thin, Dense Crust for Mercury)، در روز اول ماه مه در مجله " Earth and Planetary Science Letters" به چاپ خواهد رسید.

سوری با استفاده از داده‌هایی که فضاپیمای "مسنجر" (MESSENGER) از سطح عطارد جمع‌آوری کرده بود، ضخامت پوسته آن را تعیین کرد. او برای این کار، از فرمول پروفسور "ایسامو ماتسویاما" (Isamu Matsuyama)، دانشمند آزمایشگاه مطالعات ماه و سیارات و استاد "دانشگاه کالیفرنیا" (UC) در آمریکا استفاده کرد.

ادعای سوری براساس نظریه‌ای است که نشان می‌دهد پوسته عطارد، بیشتر در اثر فعالیت آتش‌فشانی شکل گرفته است.  شاید دانشمندان بتوانند با درک چگونگی شکل‌گیری پوسته عطارد، شکل‌گیری بقیه قسمت‌های این سیاره عجیب را نیز درک کنند.

سوری در مصاحبه‌ای گفت: در میان سیارات خاکی، عطارد ، بزرگترین هسته را نسبت به اندازه خود دارد. شاید عطارد، مانند یک سیاره معمولی شکل گرفته و سپس، مقدار زیادی از پوسته و گوشته در اثر تاثیرات شدید از بین رفته باشد. ایده دیگر این است که هنگام نزدیک شدن بیش از حد به خورشید، بادهای خورشیدی، بسیاری از سنگ‌ها را از هم دور می‌کنند و به زودی، هسته بزرگی شکل می‌گیرد. هنوز ایده‌ای وجود ندارد که همه در مورد آن، اتفاق نظر داشته باشند.

کار سوری، مشکل مربوط به صخره‌های پوسته عطارد را نیز حل کرد.

هنگام شکل‌گیری سیاره‌ها و ماه، پوسته آنها از گوشته که لایه میان هسته سیاره و پوسته آن است و در طول میلیون‌ها سال جریان داشته، به وجود آمد. حجم پوسته یک سیاره، درصد گوشته‌ ریخته شده میان صخره‌ها را نشان می‌دهد.

پیش از مقاله سوری، ضخامت پوسته عطارد، 11 درصد گوشته اصلی زمین تخمین زده می‌شد. توضیح این که چرا عطارد نسبت به ماه، صخره‌های بیشتری را به وجود آورده است، یک معمای حل نشده برای دانشمندان بود. اکنون، مقاله سوری، میزان وجود صخره‌های عطارد را تا 7 درصد تخمین می‌زند. سوری، با تخمین عمق و ضخامت پوسته توانست این معما را حل کند.