46 سال از یکی از مهم‌ترین
ماموریت‌های ناسا می‌گذرد. در 16 آوریل سال 1972، اولین سفر انسان به
ارتفاعات کره ماه در قالب ماموریت "آپولو16 "(Apollo 16) انجام شد. در این
سفر ناسا، سه فضانورد به نام‌های "جان یانگ"، "چارلز دوک" و فرمانده این
فضاپیما "کن متینگلی" حضور داشتند.
به گزارش ایسنا،
آپولو 16، دهمین ماموریت سفر به ماه در برنامه فضایی آپولو ایالات متحده
بود. روز ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ ناو کیهانی آپولو-۱۶ در ساعت 12:54 دقیقه بعد از
ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی سکوی شماره ۳۹-آ مرکز پرتاب‌های فضایی کیپ
کاناورال را به مقصد ماه ترک گفت، ماه‌نشین متصل به ناو آپولو در منطقه
"دیسکارتز" ماه فرود آمد.
این ماموریت طی 11 روز و 1 ساعت و 51 دقیقه انجام شد و در
ساعت 2:45 دقیقه ظهر به وقت منطقه زمانی شرق روز 27 آوریل 1972 این فضاپیما
در اقیانوس اطلس فرود آمد. هنگامیکه فضانوردان به
مدار ماه رسیدند، این ماموریت به دلیل مشکلی که در سفینه فرماندهی پیش آمده
بود، تقریباً باید قطع می‌شد اما آن‌ها فرود آمدند. فضانوردان به مدت سه
روز یعنی از 21 تا 23 آوریل سال 1972 بر سطح ماه بودند. جان یانگ و چارلز
دوک 71 ساعت بر سطح ماه بودند و طی این مدت، سه بار روی ماه قدم زدند که در
کل 20 ساعت و 14 دقیقه شد. این دو فضانورد، به کمک اتومبیل ماه نوردی که
با خود به ماه برده بودند، مسافت 26.7 کیلومتر را طی کردند و نمونه‌هایی از
نقاط دورتری نسبت به سفرهای قبلی از خاک و سنگ ماه به دست آوردند.
فضاپیما در راه بازگشت به زمین بالابرنده‌های خود را روشن کرد
که در ادامه از آن جدا و بر روی سطح ماه سقوط کردند. در جریان این برخورد
حفره ای به بزرگی دهانه ۴۰ متر ایجاد شد. این حفره که در نتیجه سقوط راکت "S-IVB " ایجاد شده در 260 کیلومتری جنوب غرب حفره معروف "کوپرنیک" ماه واقع شده است.
سه سال پیش، مدارگرد اکتشافی ماه سازمان ناسا بالاخره توانست دهانه‌ای را که در اثر برخورد مرحله موشک S-IVB ماموریت آپولو در 16 آوریل 1972 ایجاد شده بود، کشف کند.
این دهانه برخوردی با عرض نزدیک به 40 متر در دریای آبخوست‌ها (Mare Insularum)در 240 کیلومتری جنوب غرب دهانه کوپرنیک قرار دارد که یکی از شناخته‌شده‌ترین و برجسته‌ترین ویژگی‌های سطحی سمت قابل مشاهده ماه است.
این نقطه در جنوب دریای رگبارها (Mare Imbrium)قرار دارد که همان منطقه گرد تیره‌رنگ قابل مشاهده در هلال نیمه پر ماه است. دریا (Mare)ییک دشت بازالتی تیره روی ماه است که با فوران‌های آتش‌فشانی بسیار قدیمی ایجاد شده است.
S-IVB در واقع مرحله سوم موشک بزرگ ساترن 5 بود که فضانوردان ماموریت آپولو را به ماه رساند. مرحله S-IVB نخستین
بار با ماموریت آپولو 13 در سال 1970 به ماه ارسال شد تا با سطح این قمر
برخورد کند. ماموریت‌های اولیه آپولو به ارسال لرزه‌نگار به سطح ماه
می‌پرداختند تا دانشمندان بتوانند ساختار داخلی آن را در زمان برخورد موشک
با این قمر بررسی کنند.
مناطق برخورد S-IVBها از داده‌های
قدیمی تخمین زده می‌شدند. مدارگرد اکتشافی ماه که از سال 2009 در حال گردش
به دور این قمر است، پیش از این مناطقی را شناسایی کرده بود که مراحل
تقویت‌کننده از آن‌ها در زمان فرود ماموریت‌های آپولو 13، 14، 15 و 17
استفاده کرده بودند.
اما هیچ کس در مورد محل سقوط مرحله S-IVB آپولو
16 اطلاعاتی در دست نداشت زیرا ارتباط با آن برای مدت کوتاهی در زمان
فرودش قطع شده بود. با این اتفاق، محل دقیق برخورد در حدود 30 کیلومتر از
محل پیش‌بینی شده توسط سیستم‌های پیگیری آن زمان دورتر شد. دهانه ایجاد شده توسط این مراحل موشکی بسیار کوچک‌تر از چاله‌های ناشی از برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌ها هستند.