فضاپیمای "اوسیریس-رکس" که برای نمونه‌برداری از یک سیارک به فضا پرتاب شده، پس از یک گردش کامل به دور خورشید به مدار زمین رسید.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، اوسیریس مأموریت برنامه‌ریزی شده "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) برای بررسیِ سیارک و بازگرداندن نمونه است.
راه‌اندازی این پروژه برابر برنامه‌ریزی قبلی، در ۸ سپتامبر ۲۰۱۶ انجام
شد. کاوشگر اوسیریس-رکس در این ماموریت بررسی و بازگشت یک نمونه برگرفته
از سیارک "بن‌نو 101955"را در سال ۲۰۲۳ برای تجزیه و تحلیل دقیق با خود به
زمین خواهد آورد.
انتظار می‌رود بررسی این مواد به دانشمندان در یادگیری بیشتر در مورد
زمان قبل از شکل‌گیری و تکامل سامانه خورشیدی، مراحل اولیه شکل‌گیری
سیاره و منبع ترکیبات آلی که منجر به پیدایش زندگی در زمین شده، کمک
فراوانی کند.
در صورت موفقیت، اُسیریس-رکس نخستین فضاپیمای ایالات متحده خواهد بود که مأموریت بازگرداندن نمونه از یک سیارک را انجام داده‌است.
هزینه این مأموریت در حدود ۸۰۰ میلیون دلار خواهد شد.
این ماهواره تولید شرکت "لاکهید مارتین" است و توسط آزمایشگاه مطالعات
ماه و سیارات دانشگاه آریزونا، مرکز پروازهای فضایی
"گودارد"(Goddard) ناسا، پرواز فضایی و مرکز سیستم‌های فضایی لاکهید
مارتین توسعه یافته است.
پس از سفری که در حدود دو سال وقت نیاز دارد، این فضاپیما در سال ۲۰۱۸
به سیارک بن‌نو خواهد رسید و نقشه‌برداری سطحی از فاصله حدود ۵ کیلومتر
(۳٫۱ مایل) را شروع خواهد کرد که نتایج آن مطالعه می‌شود.
در نهایت ضمن فرود، با گسترش بازوی رباتیک خود، فضاپیما به جمع‌آوری نمونه خواهد پرداخت.
بن‌نو یکی ازسیارک‌های آپولو است که کشف آن توسط پروژه "لینیر" (LINEAR)
در ۱۱ سپتامبر ۱۹۹۹ صورت گرفت. این سیارک هدف برنامه‌ریزی شده
مأموریتِ اسیریس-رکس قرار گرفته که برای تهیه و آوردن نمونه به زمین در سال
۲۰۲۳ فرستاده شده است. مواد نمونه برای بررسی بیشتر و دقیق‌تر هویت آن
سیارک استفاده خواهد شد.
سیارک بن‌نو دارای قطر متوسط حدود ۴۹۲ متر بوده و به طور گسترده با
رادار رصدخانه آرسیبو در پورتوریکو و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه
فضای دوردست گلداستون رصد می‌شود.
"سیارک‌های آپولو" (Apollo asteroids)، یک گروه از سیارک‌های نزدیک به
زمین هستند که به خاطر "آپولون ۱۸۶۲" نخستین سیارک این گروه که توسط
ستاره‌شناس آلمانیکارل ویلهلم راینموت در دهه ۱۹۳۰ کشف شد، به این نام
خوانده شده‌اند. آنها سیارک‌های زمین‌گذر هستند که محور نیم‌قطر
بزرگ مدارشان بیشتر از زمین است، اما فاصله حضیض خورشیدی آنها کمتر از
فاصله اوج زمین است.
در اوت سال ۲۰۱۵، گروه سیارکی آپولو شامل مجموع ۶۹۲۳ سیارک شناخته شده
بوده که تا کنون ۹۹۱ سیارک آن شماره شده‌اند. سیارک‌ها تا زمانی که در دو
یا چند نقطه مداریِ متقابل مشاهده نشده باشند، شماره نمی‌شوند. بیش از یک
هزار سیارکِ آپولو به اندازه کافی بزرگ هستند و ممکن است به اندازه کافی به
زمین نزدیک شوند که به عنوان سیارک بالقوه خطرناک شناخته شوند.
هرچقدر که محور نیم‌قطر بزرگ عمده آنها به زمین نزدیک‌تر باشد، خروج از مرکز مداری کمتری برای مدارها برای عبور مورد نیاز است.
حال پس از گذشت تقریبا یک سال از آغاز ماموریت اسیریکس این فضاپیما با
طی کردن مسیری در حدود 965 میلیون کیلومتر، در حال تکمیل یک دور گردش خود
به دور خورشید است و با استفاده از کمک نیروی جاذبه زمین حرکت نهایی خود به
سمت سیارک بن‌نو را آغاز کرده است.
استفاده از نیروی جاذبه زمین یک تکنیک معمول برای هدایت فضاپیماهای ناسا
بوده است و این سازمان همواره از این روش برای کاهش مصرف سوخت فضاپیماها
بهره گرفته است.
به این منظور اوسیریس با سرعت 30هزار و 500 کیلومتر بر ساعت به زمین
نزدیک شد و در حدود یک ساعت به صورت موقت ارتباط خود را با زمین از دست داد
و پس از جهت‌گیری مناسب و رسیدن به ارتفاع مناسب ارتباط آن مجددا برقرار
شد.
متخصصان ناسا برای جلوگیری از برخورد این فضاپیما با ماهواره‌های نزدیک زمین هماهنگی‌های لازم و انتخاب مسیر را به خوبی انجام دادند.
طبق اعلام ناسا این فضاپیما در سال 2018 بر سطح سیارک فرود آمده و در
ماه مارس 2021 از سطح آن پرواز کرده و در 2023 به زمین بازمی‌گردد.