در مرکز این عکس زیبای تلسکوپ فضایی اِسا/ناسای هابل یک ستاره ی ولف-رایه به نام WR 31a می درخشد، ستاره ای که با فاصله ی ۳۰ هزار سال نوری از زمین، در صورت فلکی شاه‌تخته (کارینا) جای دارد.
حباب نمایان و آبی فامی که این ستاره و گازهای وابسته به آن را در میان گرفته یک سحابی ولف-رایه است: ابری میان‌ستاره‌ای از غبار، هیدروژن، هلیوم و گازهای دیگر. این گونه سحابی ها در اثر برخورد بادهای پرسرعت ستاره های ولف-رایه به لایه های بیرونیِ هیدروژنیِ دیگری که از آن پس زده شده پدید می آیند و اغلب کروی هستند که از چشم ما حلقه-مانند دیده می شوند. به برآورد دانشمندان، حباب درون این تصویر حدود ۲۰ هزار سال پیش پدید آمده و دارد با آهنگ حدود ۲۲۰ هزار کیلومتر بر ساعت گسترش می یابد [باد می شود]!
شوربختانه چرخه ی زندگی ستارگان ولف-رایه تنها چند صد هزار سال به درازا می کشد که در استاندارد کیهانی به اندازه ی یک چشم بر هم زدن است. ستارگان ولف-رایه زندگیشان را با جرمی دستکم ۲۰ برابر خورشید آغاز می کنند ولی به طور معمول در کمتر از ۱۰۰ هزار سال نیمی از آن را به باد می دهند.
و WR 31a هم از این قاعده مستثنی نیست. این ستاره هم سرانجام زندگیش را با ابرنواختری آتشین به پایان خواهد برد و مواد پیکره اش که در این انفجار به فضا پرتاب می شوند، بعدها نسل تازه ای از ستارگان و سیاره ها را پدید آورده و بارور خواهد کرد.