بارش شهابی ثوری بارش بطور سالیانه در اثر برخورد ذرات برجا مانده از دنباله‌دار "اِنکه" (Encke) با جو زمین ایجاد می‌شود. از آنجا که نقطه نورباران این بارش شهابی در صورت فلکی ثور (گاو) قرار دارد، ستاره‌شناسان آن را بارش شهابی ثوری نامیده‌اند.
بارش شهابی ثوری هفته سوم آبان ماه هر سال اتفاق می‌افتد و در آسمان صاف و دور از آلودگی‌های نوری شهر می‌توان تا هفت شهاب‌سنگ را در ساعت مشاهده کرد.
این بارش‌ها به دو نام ثور شمالی و ثور جنوبی شناخته می‌شوند که از اواخر مهرماه آغاز شده و تا اوایل آذر ادامه دارند اما اوج آنها را در هفته سوم آبان در روزهای 21 و بیست و دوم می‌توان شاهد بود. بهترین زمان برای مشاهده این بارش، نیمه‌های شب است زیرا صورت فلکی ثور در اواخر آبان ماه اوایل شب طلوع می‌کند و تا طلوع آفتاب قابل رویت می‌شود.
بارش شهابی ثور امسال با بزرگترین ابر ماه قرن 21 مصادف خواهد بود که در روز 24 آبان‌ماه، 14 درصد بزرگتر و 30 درصد روشن تر از متوسط یک ماه کامل می‌شود. در این روز، ماه نزدیک‌ترین فاصله را با زمین خواهد داشت و این رویداد تا 25 نوامبر سال 2034 تکرار نخواهد شد.
شهاب‌ها ناشی از ذراتی هستند که در اطراف زمین پراکنده هستند و تحت تاثیر گرانش، به سمت زمین آمده، در واکنش با مولکول‌های جو می‌سوزند و به شکل رد نورانی شهاب قابل مشاهده هستند. با افزایش یک باره تعداد شهاب‌ها در مواقع خاص از سال، پدیده بارش شهابی شکل می‌گیرد که در طول سال در یک تاریخ مشخص می‌شوند.
این تصور وجود دارد که دنباله‌دار اِنکه و شهاب‌های ثوری بقایای دنباله‌دار بسیار بزرگتری هستند که حدود 20-30 هزار سال پیش از هم پاشیده و به چند تکه بزرگتر و مقادیر انبوهی از ماه میان سیاره‌ای تبدیل شده است. بخش بزرگی از این مواد و قطعات حجیم هنوز در فضای داخل منظومه شمسی وجود دارند و هرازگاهی در دام میدان گرانشی زمین یا یکی دیگر از سیارات گرفتار می‌شوند.
در مجموع می‌توان گفت که این جریان ماده، بزرگترین جریان ماده در منطقه داخلی منظومه شمسی است. به‌علت اندازه زیاد این جریان، عبور زمین از میان آن چند هفته طول می‌کشد که بارش شهابی طولانی‌مدتی را نیز در پی دارد و چند هفته طول می‌کشد و در مقایسه با اغلب بارش‌های شهابی دیگر که بازه فعالیت شان تنها چند روز است، بسیار طولانی است.
منبع: ایسنا