ستاره‌شناسان با استفاده از یک آرایه بزرگ میلی‌متری/زیرمیلی‌متری آتاکاما(آلما) و تلسکوپ آرایه بسیار بزرگ کارل جانسکی موفق به ثبت یک سیستم سه‌ستاره‌ای در میانه تولدشان شدند.
این سیستم که L1448 IRS3B نام دارد، در یک سحابی در صورت‌فلکی برساوش واقع در 750 سال نوری زمین به تصویر کشیده شده است. فاصله ستاره درخشان اصلی از دو همراه خود به ترتیب 61 و 81 برابر فاصله زمین تا خورشید است.
تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ آلما به نمایش شکل‌گیری دو ستاره جوان در مارپیچی در اطراف یک ستاره پیرتر در مرکز سیستم پرداخته و نظریه شکل‌گیری ستارگان در نزدیکی یکدیگر را تائید کرده است.
بر اساس این نظریه، ستارگان اضافی می‌توانند در دیسک پیش‌سیاره‌ای یک ستاره دیگر ایجاد شوند. این دیسک‌ها محصول جانبی ابرهای گاز و غبار هستند که ستارگان جدید را به وجود می‌آورند.
ممکن است یک ابر عظیم در خود متلاشی شده و مواد بیشتری را درون خود می‌کشد که منجر به متراکم‌تر و داغ‌تر شدن هسته و در نتیجه، ایجاد واکنش هسته و تولد ستاره می‌شود.
تحقیقات پیشین نشان داده بود که احتمالا اعضای سیستم‌های چند ستاره‌ای یا در فاصله نسبتا نزدیک و یا خیلی دور از هم قرار گرفته‌اند. ستاره‌شناسان بر این باورند که تفاوت در فاصله در نتیجه مکانیزم‌های شکل گیری متفاوت ایجاد می‌شود. فاصله ستاره درخشان اصلی این سیستم از دو همراه خود به ترتیب 61 و 81 برابر فاصله زمین تا خورشید است.
ستارگان دور از هم زمانی شکل می‌گیرند که ابرهای بزرگتر در اثر تلاطم به چندین قطعه تجزیه می‌شوند. اما در مقابل، سیستم‌های نزدیک‌تر احتمالا نتیجه تکه تکه شدن دیسک‌های کوچکتر در اطراف یک پیش‌ستاره هستند.
این یافته‌ها در مجله نیچر منتشر شده است.
منبع: ایسنا