گروهی از دانشمندان شواهدی را از آنچه ممکن است اولین سوپرنوای ناقص باشد را تایید کردند که در این پروسه شاهد تولید یک سیاه چاله فضایی هم بوده اند.

ستاره شناس دانشگاه کلتکه ، اسکات آدامز ، و همکارانش کریستوفر کوکانیک ، جیل گریک،و کریستوف استانیک از دانشگاه ایالتی اوهایو، و شنیو دای از دانشگاه اوکلاهوما تکنیک رصدی جدیدی را ابداع کرده اند که از یک تلسکوپ عظیم دوهسته ای (LBT)جهت شناسایی نامزدهایی برای سوپرنوای های ناموفق استفاده می کنند.این ستاره های عظیم الجثه قبل از انفجار معمولی که خاص این نوع از ستارگان است ، به زندگی خودشان پایان می دهند. با استفاده از اطلاعات چهار سال اولیه کاوش های تلسکوپ LBT ، این تیم روی یک ستاره در کهکشان NGC 6946 تمرکز کردند.

این ستاره که N6946-BH1 نام دارد ، به دلیل اینکه در سال 2009 روشنایی اش به یک میلیون برابر روشنایی خورشید افزایش پیدا کرد ، توجه دانشمندان را به خود جلب کرد.، و بعد از آن رفته رفته از نورش کاسته شد و در نهایت محو گردید. بدون آنکه نشانه ای امیدوارکننده از یک سوپرنوا از خود به جا بگذارد.تنها چیزی که مشاهده گردیده است، اثری ضعیف از تشعشعی نزدیک به مادون قرمز(IR) است که به طور یکنواخت ، همراه با انرژی ساتع شده از ماده ای که به صورت چرخشی به داخل یک سیاهچاله سقوط می کند ، می باشد.

ادامز می گوید:" اگر این پدیده واقعا یک سوپرنوای ناقص باشد ، ما برای اولین بار شاهد تولد یک سیاهچاله بوده ایم ، که این واقعا هیجان انگیز است. ولی این پدیده مفاهیم گسترده تری را در پی خواهد داشت."

از سال 2003 اخترشناسان زیادی نظریه ای را پذیرفته اند که برخی از ستارگان آن قدر عظیم هستند که نمی توانند به سوپرنوا تبدیل شوند، زیرا این نوع از ستارگان نمی توانند بر گرانش کافی خود برای انفجار فاقد آیند، بنابراین در خود سقوط کرده و تبدیل به یک سیاه چاله می گردند.ولی تا قبل از این مشاهدات ، گزارش مستقیمی از این پدیده ارائه نشده بود.

آدامز و گروهش استدلال کرده اند که اگر پدیده سوپرنوای ناقص در برخی از ستارگانی که به غول های قرمز تبدیل شده اند رخ دهد، این پدیده منجر به انفجاری مرئی از انرژی گرانشی خواهد شد. شبیه آنچه که تلسکوپ فضایی هابل از ماه مارس تا ماه می سال 2009 از ستاره N6946-BH1 ثبت کرده است. آنها این یافته ها را به ماهانه انجمن نجوم سلطنتی ارائه داده و ی نسخه ای آنلاین از این گزارش را در اوایل ماه سپتامبر سال جاری منتشر کردند.

آدامز همچنین افزوده است که " این یافته دلالت بر آن دارد که سوپرنوای ناقص پاسخی برای اسرار غول های بسیار عظیم است که چرا همانند دیگر سوپرنواهای معمولی دیده نمی شوند. و چرا بین توزیع جرم ستاره های نوترونی و سیاه چاله ها اختلاف وجود دارد."

توضیحات مختلف و ممکن دیگر ، ولی متفاوت با آنچه آنها که در ستاره N6946-BH مشاهده شده است، وجود دارد. تجزیه وتحلیل اطلاعات جدید و آرشیو از تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر ، دانشمندان را به یافته های زیادی رسانده است، ولی احتمال وجود ستاره ای پنهان پشت ماسکی از گازهای خارج شده را رد می کند. دانشمندان منتظر یافته های تلسکوپ فضایی اشعه ایکس چاندرا هستند. تابش اشعه ایکس از ستاره ، وجود یک سیاه چاله را تایید خواهد کرد؛ بهر حال، در صورتی که تابش اشعه ایکس مشاهده نشود، دانشمندان بر مشاهدات خود ادامه خواهند داد و تلسکوپ های قدرتمند دیگری را برای رصد ستاره معین محو شده بکار خواهند گماشت.

آدامز به همراه تیمش که با تلسکوپ LBT کار می کنند، اشاره می کند که: "این کاوش منحصر بفرد هنوز ادامه دارد ، و ما در مقالات بعدی نتایج هفت ساله اول کاوش به همراه تمرکزمان که بر روی شکستن و سقوط در خود ستاره های عظیم الحثه که منجر به پدیده سوپرنوای ناقص می باشد را ارائه خواهیم کرد.

منبع: Astronomy.com