در عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی هابل»(HST) به نظر می‌رسد کهکشان مارپیچی «UGC ۱۱۸۶۰» به آرامی در برابر میدانی از کهکشان‌های پس‌زمینه شناور است. کهکشان UGC ۱۱۸۶۰ در فاصله ۱۸۴ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی «اسب بزرگ»(Pegasus) قرار دارد و ظاهر بدون مشکل آن فریبنده است. این کهکشان اخیرا میزبان یک انفجار ستاره‌ای پرانرژی و تقریبا غیرقابل تصور بود.

انفجار یک ابرنواختر که پایان خشونت‌آمیز زندگی یک ستاره بزرگ است، در سال ۲۰۱۴ در UGC ۱۱۸۶۰ شناسایی شد. ستاره‌شناسان از «دوربین میدان گسترده ۳»(WFC۳) هابل برای جستجوی پیامدها و بررسی بقایای به جا مانده از این انفجار بزرگ کیهانی استفاده کردند.

یک گروه پژوهشی، UGC ۱۱۸۶۰ را برای درک بیشتر منظومه‌های ستاره‌ای بررسی کردند که نهایتا در ابرنواخترها با مرگ روبرو می‌شوند. فرآیندهای بسیار پرانرژی در طول انفجار ابرنواخترها عمدتاً مسئول تشکیل شدن عناصر هستند. این بدان معناست که درک کردن تأثیر توده‌ها و ترکیبات منظومه‌های ستاره‌ای اجدادی برای توضیح دادن این موضوع حیاتی است که چه تعداد از عناصر شیمیایی روی زمین از آنها سرچشمه گرفته‌اند.