شب‌های مریخ بسیار تاریک هستند. جوّ مریخ آنقدر رقیق است (یک‌ درصد جوّ زمین) که ستارگان چشمک نمی‌زنند. ‌هیچ آلودگی نوری در افق وجود ندارد و تشکیل ابر نیز بسیار دشوار است.

بدون شک چنین شرایطی برای علاقه‌مندان آسمان شب بسیار ایده‌آل و رویایی خواهد بود اما سیاره‌ی سرخ مشکل بسیار بزرگ دیگری دارد؛ گرد و غبار! 

بررسی‌ داد‌ه‌های رصدی انجام شده با کاوشگران مریخ نشان می‌دهند در سرسو -منطقه‌ای که کمترین تداخلات جوّی را دارد- پدیده‌ی گرد و‌ غبارهای مریخی مقدار روشنایی ظاهری یک ستاره را تا ۱ واحد کاهش می‌دهد. این وضعیت در سمت افق تا ۴ واحد افزایش می‌یابد.‌ 

در سال ۲۰۱۴ مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا به دنباله‌دار «C/2013 A1» چشم دوخت. این دنباله‌دار از فاصله‌ی بسیار نزدیک حدود ۱۴۰ هزار کیلومتری مریخ (حدود یک سوم فاصله زمین تا ماه در حضیض مداری) عبور کرد. از سویی مدارگرد مریخ «ماون» نیز همان زمان این رویداد را زیر نظر داشت. آنچه که «ماون» ثبت کرد بیانگر رویدادی چشم‌‌گیر در آسمان مریخ بود. تا جایی که بارش شهابی ناشی از آن به هزاران و یا شاید ده‌ها‌هزار بارش در هر ساعت رسید. اما متاسفانه توده‌‌هایی گرد و غبار به سادگی بسیاری از شهاب‌ها را در خود پنهان کرد.‌ ‌‌ 

به نظر می‌رسد جوّ مریخ در کیفیت شعاع دید ناظر با اختلاف بسیار، رفتار دوگانه‌ای از خود نشان می‌دهد. مواردی مانند جوّ بسیار رقیق، نبود ابر و از سویی دیگر پدیده‌ی غبار و طوفان‌های غباری بسیار بزرگ کیفیت دید آسمان شب در سیاره‌ی سرخ را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. 

جوٌ زمین حدود یک‌صدبرابر چگال‌تر از جوّ مریخ است. بنابراین در شرایط یکسان اگر هوا صاف و جوّ پایدار باشد آسمان شب در زمین هرگز زیباییه آسمان شب مریخ را نخواهد داشت. 

منبع : https://astronomy.com/news/2016/06/what-do-the-stars-look-like-from-mars