این صخره ها و تپه های درخشان از گاز و غبار بین ستاره ای در نور ستاره های پرانرژی غرق شده اند. با وجود دریایی از ستاره های جوان، منطقه عظیم ستاره ساز NGC 2014 لقب "پشته یا جزیره" کیهانی را به خود اختصاص داده است. کمی دورتر، NGC 2020 کوچکتر، ساختار گسترده ای است که رنگ آبی متمایز و منحصر به فردی دارد که از یک ستاره مرکزی از ولف-رایت و 200000 بار درخشان تر از خورشید در حال فوران است. اين کادر حدود 600 سال نوری را در ابر بزرگ ماژلانی (کهکشان اقماری راه شیری که 160،000 سال نوری از ما فاصله دارد) پوشش داده است. این عکس با شکوه از تلسکوپ فضایی هابل ، این هفته به مناسبت جشن سی سالگی تلسکوپ فضایی هابل منتشر شد.