در 46 سال قبل از میلاد ژولیوس سزار سیستم تقویم آن زمان را اصلاح کرد. بر اساس توصیه های اخترشناسی به نام اقلیدس از اسکندریه ، تقویم جولیان که هر چهار سال یک روز کبيسه دارد ايجاد شد تا این واقعیت را بیان کند که یک سال زمین کمی بیشتر از 365 روز طول می کشد. طبق تعاریف جدید، زمان لازم برای يک بار چرخش زمين به دور خورشید 365.24219 روز خورشیدی است. بنابراین اگر سالهای تقویم را دقیقاً 365 روز در نظر بگيريم، تقریباً هر  4 سال ، يک روز نسبت به سال واقعی پيش می افتيم و نهايتاً ماه ژوئیه (نام خود را از ژولیوس سزار گرفته است) در نیمکره شمالی به زمستان کشيده خواهد شد. با تصویب یک سال کبيسه در هر چهار سال ، اين خطای تقویم به صفر نزديک می شود. در سال 1582 ، پاپ گرگوری هشتم طرح دقیق دیگری را ارائه کرد که روزهای کبيسه در سالهایي که دو رقم سمت راست آنها 00 است نباید اتفاق بیفتد ، مگر اینکه عدد سال به عدد 400 قابل تقسیم باشد. این سیستم تقویم گرگوری امروزه کاربرد گسترده ای دارد. البته در هر حال فعل و انفعالات جزر و مدی در سیستم زمين-ماه سرعت چرخش زمین را رفته رفته کندتر می کند و باعث افزايش طول روزها به مدت حدود 14 میلی ثانیه در هر قرن میگردد. این بدان معناست که حدود 4 میلیون سال آينده، ديگر به روزهای کبيسه نيازی نخواهيم داشت.