حوالی غروب روز سوم اکتبر (برابر با یازدهم مهر)، تعدادی از بزرگ‌ترین قمرهای منظومه‌ی شمسی، طوری در کنار یک‌دیگر گرد آمده بودند، که می‌شد آن‌ها را در یک راستا با ماه، تنها قمر زمین مشاهده نمود.

برای ثبت توأمان مه‌تاب و زمین‌تاب، می‌بایست ترکیبی از نوردهی‌های کوتاه و بلند مدت را به کار برده شوند.

لذا، این‌گونه است که نیمه‌ی روشن ماه که نور خورشید را بازتاب می‌نماید، در کنار نیمه‌ی نسبتاً تاریک ماه که با نور بازتاب‌شده از زمین روشن شده، در یک قاب دیده می‌شوند.

هم‌چنین، در گوشه‌ی پایین و سمت راست تصویر، سیاره‌ی مشتری، ملقب به غول منظومه‌ی شمسی، به هم‌راه چهار ماه گالیله‌ای خود، حضور دارند. پنج نقطه‌ی نورانی، به ترتیب از چپ به راست، گانیمد، سیاره‌ی مشتری، آیو، اروپا و کالیستو می‌باشند.

هرچند در این نما، به وضوح ماه، به عنوان قمر زمین، از سایر قمرهای موجود، بزرگ‌تر به نظر می‌رسد، لکن، در واقع، گانیمد، آیو و کالیستو، بسیار بزرگ‌تر از ماه هستند.

جالب است بدانید، ماه، تنها اندکی از قمر یخ‌زده‌ی مشتری به نام اروپا بزرگ‌تر است.

اگر بزرگ‌ترین قمر ارباب حلقه‌های منظومه‌ی شمسی، موسوم به تایتان نیز در این تصویر حضور داشت، شاهد هم‌نشینی شش قمر بزرگ منظومه‌ی شمسی بودیم.

با این حال، اگر مشتری در آسمان شما حضور دارد، هیچ‌گاه لذت دیدن قمرهای زیبایش را از دست ندهید.