تصویر نجومی روز ناسا: سحابی رطیل

سحابی رطیل که همچنین با نام 30 ماهی طلایی نیز شناخته می‌شود، بیش از هزار سال نوری قطر دارد. این سحابی که برای خودش یک غول ستاره زایی است، در کهکشان نزدیک ما یعنی ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد.

سحابی رطیل، 180 هزار سال نوری با ما فاصله دارد و بزرگترین و خشن ترین ناحیه ستاره زایی شناخته شده در تمام گره محلی کهکشان‌ها است.

این رطیل کیهانی در سرتاسر این تصویر نمایشی، خودش را جا داده است. این تصویر از ترکیب تصاویر به دست آمده به وسیله فیلتر باریک باند که بر روی گسیل اتم های هیدروژن یونیزه شده متمرکز بود، ساخته شده.

درون سحابی رطیل (ان‌جی‌سی 2070)، خوشه ستاره‌ای جوان آر136 قرار دارد. این خوشه جوان، ستاره های پرجرمی را در خود دارد که تابش های شدید، بادهای میان ستاره‌ای و شوک هایی را از ابرنواخترهای به وجود آمده در آن، تولید می‌کند و این اتفاقات باعث درخشان شدن سحابی و شکل گیری رشته های آن که همان پاهای رطیل باشد، می‌شود.

اطراف سحابی رطیل، مناطق ستاره زایی دیگری به همراه خوشه های ستاره‌ای جوان، رشته های مختلف و ابرهای حبابی شکل حضور دارند. در واقع، محل نزدیک ترین ابرنواختر در عصر مدرن هم در تصویر قرار دارد؛ ابرنواختر "اس‌ان 1987اِی" که در سمت چپ مرکز تصویر قرار گرفته است.

این منطقه پرجرم که در تصویر قابل مشاهده است، حدوداً 1 درجه یا به اندازه دو ماه کامل در آسمان زمین، پهنا دارد و همچنین در صورت فلکی جنوبی ماهی زرین قرار گرفته است، اما اگر سحابی رطیل در فاصله نزدیکتری نسبت به زمین قرار داشت، مثلاً در فاصله 1500 سال نوری (شبیه منطقه ستاره زایی محلی سحابی شکارچی) در آن صورت، نصف آسمان را می‌گرفت.