بسیار

گاهی اوقات به نظر می‌رسد که سطح خورشید به رقص در می‌آید.

بسیاری از کهکشان های مارپیچی، میله‌ای را در مرکز خود دارند. حتی در مورد کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود که یک میله مرکزی ساده داشته باشد.

جهان هستی در مقیاس کوچک چگونه به نظر می‌رسد؟ در مقیاس بزرگ چطور؟

حتی جواهرات هم این‌چنین درخشندگی ندارند، تنها ستارگان هستند که اینگونه می‌درخشند.

آیا خورشید هر روز در یک زمان در آسمان، به یک نقطه مشابه با روزهای دیگر برمی‌گردد؟ پاسخ منفی است.

در پرواز سانفرانسیسکو به زوریخ 18 آگوست (27 مرداد)، یکی از پنجره های هواپیما، نشان دهنده نمایی بسیار زیبا از پرده های رنگارنگ ایجاد شده در آسمان خلیج هادسون بود.

اگر دوربین خود را به کمک یک ریموت کنترلر ( دوربین های جدید شرکت های مختلفی مثل کنون و نیکون در حال قرار دادن ریموت های داخلی درون دوربین ها هستند.

درون سحابی پیله، خوشه‌ای از ستارگان تازه متولد شده و جدید قرار دارد.

چگونه یک کهکشان توانسته به این شکل دربیاید؟

اگر شما بر روی سیاره مریخ می‌ایستادید، ممکن بود چه چیزی مشاهده کنید؟